Op steeds meer mama websites kom ik het artikel ‘Negentig procent van de vrouwen liegt over moederschap’ tegen. Ik doe het zelf ook! Als een collega trots vertelt over haar kinderwens of een mama in spé die dolgelukkig is over haar zwangerschap, dan moedig ik hun blijdschap aan en ga ik niet beginnen over de slapeloze nachten, pijnlijke stuwing of de hoge rekening van de kinderopvang. Tijdens mijn eigen zwangerschap heb ik regelmatig ongevraagd nachtmerrie verhalen te horen gekregen over hoe een bevalling kan gaan. Het ene oor in het andere uit je gaat een mommy to be daar toch niet mee lastig vallen. Ook zijn er momenten geweest dat ik wel heel eerlijk was over het moederschap, achteraf kwam ik er achter dat er een vrouw bij zat die al jaren bezig is om zwanger te raken. Al met al praten over het moederschap kan best lastig zijn, maar we moeten het zeker blijven doen. Tijdens mijn eigen zwangerschap, bevalling en de eerste weken na de bevalling ben ik achter de volgende weetjes gekomen en deze wil ik graag met jullie delen.
Disclaimer voor de zwangere dames: Ik heb een hele prettige thuisbevalling gehad, ondanks onderstaande weetjes zou ik het zo nog een keer doen.
Het kraampakket
Ik belde met de zorgverzekering om door te geven dat ik zwanger was. Tijdens het gesprek kreeg ik te horen dat er een gratis kraampakket verzonden zou worden. Leuk dacht ik nog. Drie maanden voor de vermoedelijke bevallingsdatum werd het pakket bezorgd. Ik kon niet wachten het pakket te openen. Ik weet niet waarom ik dacht dat het kraampakket leuk zou zijn, maar het is alles behalve leuk. Eén ding wist ik zeker het kraamverband (een soort van maandverband met een formaat van 40 cm) zou ik zeker niet gaan gebruiken. Mijn vriend en ik hebben er nog om gelachen. Niets is minder waar, het kraamverband inclusief oma onderbroek had ik toch echt nodig.
Kraamzuivering
Kraamzuivering klinkt heel mooi. Ik had er nog nooit van gehoord, gelezen en niemand die het mij heeft vertelt. Na de bevalling ging ik heerlijk douche, helemaal op een roze wolk en ineens verloor ik 9 maanden menstruatie in 5 seconde. Ik riep mijn vriend, maar gelukkig kwam de kraamverzorgster. Wat is dit??? Dat is heel normaal, dat is kraamzuivering. Ik vond het maar niets haha. Vandaar het maandverband met een formaat van 40 cm. Kraamzuivering kan weken duren.
De apgar-score
De wat score? 10 minuten na de bevalling kreeg ik van de verloskundige te horen wat de apgar-score van ons kindje was. Ik had echt zoiets van waar hebben jullie het over. Ik hoorde gelukkig dat de score goed was. Bij een eventueel tweede kindje zou ik deze begrippen beter begrijpen. De apgar-score is een test waarmee een snelle indruk van de algemene toestand van een pasgeboren baby verkregen kan worden. Eigenlijk heel normaal dat ze daar naar kijken.
Borstvoedingsmaffia
Tijdens de zwangerschap kwam ik heel vaak de de term “borstvoedingsmaffia” tegen. Tot de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat deze term precies inhoudt en het maakt mij eigenlijk ook niet uit. In Nederland krijgt elke zwangere vrouw door de verloskundige geïnformeerd dat borstvoeding de beste keus is. Ik vind het mooi om te zien dat er mama’s zijn die andere mama’s vrijwillig helpen door middel van websites, meetings en fora om borstvoeding te stimuleren. Maar mama’s afkraken en schuldgevoelens aanpraten omdat ze flesvoeding geven vind ik verschrikkelijk om te lezen! Gewoon niet doen.
Dikke buik VS kinderwagen
Ik reis regelmatig met het openbaar vervoer, ook tijdens mijn zwangerschap. In Arnhem heb je voornamelijk bussen in het openbaar vervoer. Alle keren dat ik met mijn dikke buik de bus instapte werd ik heel vriendelijk begroet en de bus reed pas weg als ik veilig zat. Mensen stonden spontaan op zodat ik kon zitten, iedereen was lief en aardig. Toen ik eenmaal bevallen was en ik samen met dochterlief in de kinderwagen de bus nam ging het gelijk al mis. De buschauffeur zag ik zuchtend kijken en denken ‘toch geen huilende baby’. Ik moet altijd zeuren of ze de middelste deuren willen openen zodat ik fatsoenlijk met een kinderwagen kan instappen. Met een kinderwagen ben je ineens een stuk minder interessant, in de meeste gevallen rijdt de bus al weg alvorens mijn dochter en ik veilig plaats hebben genomen. Dan wordt er nog verwacht dat ik tussendoor in en uitcheck. Op staan voor een moeder met kind…. nooit van gehoord?
De baby voelen in je buik
In week 18 voelde ik de eerste bewegingen, zo’n mooi moment en alle weken daarna ook. In week 39 was het hele andere koek. Ik werd de hele dag door geschopt en geduwd, mijn buik stond vaak één kant op door voeten en handen die alle kant op gingen. Haar billen begonnen in de weg te zitten. Ook mocht mijn buik niet tegen de rand van het aanrecht leunen want dan begon mevrouw echt te protesteren. Als ik ging slapen bepaalde dochterlief hoe we gingen liggen vanuit de buik.
De eerste maanden na de bevalling
Na de bevalling ben je de dikke buik zo goed als kwijt. Tot rust komen van de zwangerschap en bevalling zit er echt niet in. De slapeloze nachten gaan beginnen! Gemiddeld slaap je slechts 5,1 uur per nacht in het eerste halfjaar van je kindje.
Mooi haar
Tijdens mijn zwangerschap had ik veel mooier haar, minder vet en het zat veel beter.
Poepluiers
Mijn vriend en ik hebben echt hilarische momenten meegemaakt met poepluiers. Denk nooit even snel de luier te verschonen, het kan maar zo zijn dat alles, maar dan ook echt alles onder zit en je 1,5 uur verder bent.
Weeën
Tijdens mijn zwangerschap was ik zo benieuwd hoe weeën zouden voelen. Ik heb het vaker gegoogled en aan meerdere mensen gevraagd, maar niemand die het goed kan beschrijven of beantwoorden. Als je weeën hebt dan voel je ze echt wel en de persweeën daar kan je echt niet om heen. Ik vraag mij nog steeds af hoe vrouwen op het toilet kunnen bevallen zonder iets door te hebben.
Haha ik moet er wel om lachen hoe je dit beschrijft, leuk! Vooral dat laatste, ik begrijp het ook niet hoor dat je dat niet door kan hebben. En eigenlijk zijn deze dingen helemaal niet grappig natuurlijk. Maar we kunnen er maar beter om lachen. Ik ben nog wel bang voor die poepluier taferelen.
Daar heb je echt een leuk artikel van gemaakt!
Leuk om te lezen. Sommige dingen zijn herkenbaar. Echter het opstaan in de bus herken ik helaas niet. Ik reisde tijdens mijn zwangerschap elke ochtend met de trein. Iedereen was te druk met snel een zitplek zoeken, van opstaan was geen sprake. Ook een van de redenen dat ik eerder gestopt ben met werken. Mijn lichaam kon het reizen met OV niet meer aan.